Το καλοκαίρι πέρασε...

Τελικά εκείνο το μπάνιο κράτησε πολύ...η συναυλία ήταν συμπαθητική...η σχέση τελείωσε χωρίς να μπορώ να προσεγγίσω το τέλος ή ακόμα καλύτερα την αρχή του τέλους. Όπως λέει και μία πολύ καλή μου φίλη....υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με γνωρίζουν και με συμπαθούν και σχεδόν κανένας που να έχει μπορέσει να είναι μέσα στην ψυχή μου. Άμυνα? Θετικό ή αρνητικό? Ειλικρινά δε με απασχολεί...αυτό που ξέρω είναι πως όταν επενδύεις σε κάτι εάν δεν υπάρχει το κάτι ανάλογο τότε δεν αξίζει να πονέσεις....

Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν μέσα σε ένα μπάνιο...σκοτσέζικο θα το έλεγα...είναι όμορφο να είσαι φιλικός στον εαυτό σου και να μην τον στεναχωρείς με μικρότητες....νιώθω τόσο καλά που μπόρεσα να γνωρίσω πάλι το φλερτ και να συνεχίσω μετά από δύο μέρες στο να γνωρίσω πάλι κάτι που θα με έκανε χαρούμενο...έτσι είναι τα συναισθήματα. Σημασία έχει να υπάρχει αξιοπρέπεια ως προς εμάς και ως προς τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Σίγουρα όμως υπάρχουν και λάθη....Μπορούμε να δούμε τα δικά μας?

Με απλά λόγια....δεν με έχει αγγίξει καθόλου η οικονομική κρίση και τα όσα συμβαίνουν....το σύστημα θα βρει την αυτοδυναμία του πάλι....αυτό που με απασχολούσε, είναι το πως γίνεται να μπορούμε μέσα σε όλα αυτά τα δεδομένα να συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να αφήνουμε τα συναισθήματα μας ελεύθερα....Μήπως δεν συμβαίνει συχνά; μήπως η φίλη μου είχε αλήθεια στο οτι ποτέ δεν αφήνω τους ανθρώπους να με αγγίξουν μέσα μου; Ή χρειάζεται χρόνο για να έρθει αυτό;; Την απάντηση δεν την ψάχνω, την γνωρίζω.... Απλά απορώ γιατί δεν λειτουργεί έτσι ο κόσμος...