Επιστροφή στην Προφητεία;

Πέρασαν χρόνια από την τελευταία ανάρτησή μου...

προσφάτως επαναλήφθηκε το σκηνικό... μετά από σχεδόν δύο χρόνια συναισθηματικής μοναξιάς επέλεξα να επιστρέψω στο παιχνίδι..

αποτέλεσμα...

• επαλήθευση της προφητείας της εγκατάληψης και της απιστίας από μέρος του άλλου
• κατάφερα να είμαι σε σχέση 9 μήνες, κάτι που δεν είχε συμβεί εως τώρα
• είδα οτι επαναλαμβάνομαι
• δίνω πολλά εξ αρχής και ζητάω και πολλά από ανθρώπους που ίσως δεν είναι σε θέση να κάνουν το ίδιο
• κάνω τα πάντα για να διατηρήσω το Εμείς με αποτέλεσμα να περιορίζω τα θέλω μου και να μη δίνω χώρο να δώσει ο άλλος
• ζω μέσα στη σχέση κυριευμένος από τις φοβίες προηγούμενων εμπειριών
• είδα οτι για να συνεχίσει κάτι πρέπει να πιστεύουν και οι δύο σε αυτό
• όταν κάποιος δε δίνει αλλά παίρνει είναι προτιμότερο να πεις τι θες και αν δε μπορεί να σου το δώσει τότε να φύγεις νωρίς παρά να μένεις σε κάτι που σε τυραννάει και δεν έχει νόημα (όχι με ζυγαριά.. αλλά να δίνει έστω κάτι)
• στα λόγια όλοι θέλουμε τις μεγάλες αγάπες και τους σπάνιους έρωτες όμως στην πράξη του άλλου πρέπει να δίνουμε βαρύτητα γιατί εκεί φαίνεται η ωριμότητα και η ουσία των όσων λέει
• όταν όλα γύρω σου είναι μαύρα δυστυχώς σκοτώνεις και αυτό που έχεις γιατί θεωρείς οτι δεν το αξίζεις (ο άλλος σε ανεργία, χάλια οικογενειακές σχέσεις.. όλος ο θυμός έπαιφτε πάνω μου)
• είναι σημαντικό να δεις τις σχέσεις στην οικογένεια του άλλου... όταν οι γονείς είναι μαζί αλλά δε σέβονται ο ένας τον άλλο τότε κατά πόσο μπορεί κάποιος να πιστεύει οτι αξίζει κάτι διαφορετικό?
• στο δικό μου κομμάτι αυτοκριτικής είδα οτι επιλέγω με βάση του να επιβεβαιώσω οτι δεν αξίζω την αγάπη 
• όσα μου έδινε ο άλλος δεν ήταν ποτέ αρκετά, πάντα ήθελα περισσότερα
• ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε τον άλλο δυνατό και ισχυρό ώστε να μας ακούει... δυστυχώς και εκείνος κουβαλάει τα δικά του βιώματα
• όταν είσαι με κάποιον που δυσκολεύεται να παραδεχτεί τα λάθη του και θέλει πάντα να είναι από πάνω τότε την πάτησες
• η επικοινωνία είναι δύσκολο θέμα ειδικά όταν ο άλλος δε ξέρει και δεν αντέχει κάτι τέτοιο οχι γιατί δε θέλει αλλά γιατί δεν του ήταν οικείο στην οικογένειά του
• όταν ξέρεις πολλά και αντιλαμβάνεσαι πολλά μην αναλύεις τα πάντα (στον εαυτό μου)... δε γίνεται να θεραπεύσεις τον άλλο αν δε θέλει, δεν είναι η δουλειά σου
• μη δεχτείς ποτέ να σου αραδιάσει ο άλλος το ερωτικό του παρελθόν αν δεν το θες... τι με απασχολεί τι έκανες πριν εγώ βλέπω εσένα τώρα... γιατί να ξέρω λεπτομέριες που σοκάρουν κάποιον...
• μην αφήσετε ποτέ κάποιον να γνωρίσει την αδυναμία σας και να την χρησιμοποιεί συνεχώς για να βγαίνει από πάνω... δώστε χρόνο στον άλλο... ακούστε το ένστικτό σας.. αυτός που σας αγαπάει πραγματικά θα σας νοιάζεται
• ο άνθρωπος που έχει μίσος και πόνο μέσα του αν δεν τα λύσει με τον εαυτό του μετά από τις αρχικές όμορφες στιγμές θα θέλει να πονάει και να μισήσει και σας με στόχο να εκδικηθεί
• μη ξαναγράψω τα ίδια ποτέ σε αυτό το ιστολογιο....

Διάβαζα τις προηγούμενες αναρτήσεις και μου ήταν τόσο γραφικές πια... σα να με σιχαίνομαι που και σήμερα αν έγραφα κάτι θα ήταν ακριβώς το ίδιο... αν δεν κοίταζα τις ημερομηνίες δε θα ήξερα ποια είναι και για ποιο σκηνικό... όλα τα ίδια, ικάνα να περιγράψουν και το τώρα....

Η μόνη διαφορά... τώρα συζούσα, είχαν γνωριστεί οι γονείς μας, είχα πλάσει πιθανότατα μόνος μου το ωραίο συννεφάκι μου, είχαμε ανταλλάξει μέχρι και πανάκριβες βέρες... ένα όνειρο σχετικά υλοποιήσιμο που τρέχαμε κ οι 2 να το κάνουμε σα να μας άγχωνε ο χρόνος... σα να ξέραμε οτι δεν κρατάνε για πάντα όλα άσχετα αν εγώ ήθελα το για πάντα...

και κυρίως αυτή τη φορά βλέπω και τα δικά μου λάθη... φυσικά δεν είναι τα τεράστια λάθη... δεν χώρισα κ πήγα πριν να πω να ξαναπροσπαθήσουμε να κάνω ερωτικές περιπτήξεις από εδώ και κει, όμως έκανα και γω λάθη... 

έχω μαζέψει υλικό πολύ... πονάω αρκετά αλλά πρέπει να μάθω για μένα... ο άλλος δεν πρέπει να με απασχολεί... σκότωσε τον ίδιο του τον εαυτό με τη σχέση μαζί... γύρισε στη μαμάκα που τον έκανε ότι ήθελε και άρχισε πάλι από το μηδέν... όμως εγώ είμαι στη διαδικασία να ξέρω και να αναπτύσσομαι εσωτερικά... και αυτό θέλει κόπο.. και αυτό θέλει χρόνο... και αυτό που θέλουμε θέλει επίσης επιλογή ανθρώπου συνειδητοποιημένου με κόπο και χρόνο... 

μακάρι να θεραπεύαμε όλοι μας αυτά που μας τυραννούν... και αν είμαστε ισορροπημένοι και συνειδητοποιημένοι μήπως είμαστε ξενέρωτοι, μήπως δε βρούμε ποτέ κάποιον ποιο δουλεμένο εσωτερικά??? και το χειρότερο... μήπως όλα αυτά είναι κοινωνικοποιημένα??? μήπως είμαστε όντως εκ φύσεως ζώα και όσοι είναι υπερβολικά κοινωνικά διαμορφωμένοι με κοινωνικές αρχές και φραγμούς φαινόμαστε δύσκολοι και ιδιότροποι??? 

δε ξέρω... περισυλλογή!!!